E-nummers Deel 2: Wat je niet mag weten over wat je eet

E-nummers Deel 2: Wat je niet mag weten over wat je eet

Inleiding

E-nummers. Je ziet ze overal, maar weet je eigenlijk wat ze met je lichaam doen? Of waarom sommige E-nummers in andere landen verboden zijn, maar hier nog steeds in je eten zitten?

In mijn vorige blog (E-nummers: Zijn we niet allemaal een beetje kunstmatig?) dook ik in de wereld van E-nummers en de impact ervan op je gezondheid. De reacties waren duidelijk: veel mensen willen meer weten.

Dus hier is het vervolg. Want wist je dat sommige supermarkten in Duitsland winkelkarren met een vergrootglas hebben, zodat je écht kunt zien wat je koopt? Waarom is dat nodig?

In deze blog ontdek je:
✔ Welke E-nummers je beter kunt vermijden
✔ Hoe fabrikanten je laten denken dat iets ‘gezond’ is
✔ Of je écht zonder E-nummers kunt eten
✔ Waarom etiketten in Duitsland makkelijker te lezen zijn dan hier

Laten we erin duiken.

---

Welke E-nummers moet je echt vermijden?

Niet alle E-nummers zijn slecht, maar sommige verdienen een waarschuwing. Dit zijn een paar bekende probleemgevallen:

E621 (Mononatriumglutamaat – MSG): Dit maakt je eten lekkerder, maar stimuleert je hersenen zó dat je blijft eten. Veel mensen ervaren er hoofdpijn of hartkloppingen door.

E951 (Aspartaam): Kunstmatige zoetstof die veel in ‘light’-producten zit. Er is nog steeds discussie over de invloed op de hersenen en insulinerespons.

E171 (Titaniumdioxide): Witte kleurstof die in snoep, sauzen en zelfs tandpasta zit. In Frankrijk en andere landen verboden vanwege mogelijke schade aan cellen.

E320 (BHA – Butylhydroxyanisol): Antioxidant in chips en kauwgom, gelinkt aan verstoring van hormonen.

Maar hier komt het probleem: veel van deze toevoegingen worden niet meer als E-nummer vermeld. Fabrikanten weten dat mensen ‘E621’ vermijden, dus noemen ze het ‘gistextract’. En aspartaam? Dat wordt vaak verstopt als ‘zoetstof (aspartaam)’, zonder het E-nummer te noemen.

---

Hoe fabrikanten je laten denken dat iets gezond is

Vroeger was het simpel: een lijst ingrediënten met E-nummers. Maar fabrikanten willen niet dat je schrikt van een lange rij ‘E’–cijfers, dus ze geven E-nummers een andere naam. Een paar veelgebruikte trucs:

Gistextract = natuurlijke vorm van MSG (E621), maar klinkt gezonder

Gemodificeerd zetmeel = kan een kunstmatig bindmiddel zijn

Plantaardige olie = vaak gehydrogeneerde olie met transvetten

Natuurlijk aroma = klinkt goed, maar zegt eigenlijk niks over wát het is

Marketing doet de rest. Zet ‘zonder kunstmatige toevoegingen’ op de verpakking, en veel consumenten geloven dat het product gezonder is – ook al zitten er alsnog smaakversterkers en conserveermiddelen in, maar dan onder een andere naam.

Moraal van het verhaal? Lees de hele ingrediëntenlijst, niet alleen de voorkant van de verpakking.

---

Is een leven zonder E-nummers mogelijk?

Het korte antwoord: Ja, maar het vergt bewustzijn.

Hoe minder bewerkt, hoe beter. Groenten, fruit, vlees, noten, zaden – daar zitten geen verborgen verrassingen in.

Vermijd kant-en-klare producten. Vooral snacks, sausjes en light-producten zitten vol verborgen E-nummers.

Check de etiketten. Een ingrediëntenlijst met minder dan vijf ingrediënten is vaak een goed teken.

Mijn ervaring:

Toen ik bewuster ging kijken naar wat ik at, merkte ik pas echt hoe verslavend sommige producten kunnen zijn. De eerste stap is altijd het moeilijkst, maar hoe vaker je ‘puur’ eet, hoe makkelijker het wordt.

---

Waarom kun je in Duitsland wél etiketten lezen?

In Duitsland hebben sommige supermarkten winkelkarren met een vergrootglas, zodat je de ingrediëntenlijsten makkelijk kunt lezen. Hoe briljant is dat?

Waarom is dat nodig? Omdat etiketten steeds kleiner worden gedrukt en de ingrediëntenlijsten steeds langer worden. Terwijl wij hier moeite moeten doen om te zien wat we kopen, helpen ze in Duitsland consumenten om écht bewuste keuzes te maken.

Waarom gebeurt dit hier niet? Misschien omdat ze liever niet willen dat je écht ziet wat erin zit.

---

Wist je dat…?

Sommige E-nummers zijn in Nederland gewoon toegestaan, terwijl ze in andere landen verboden zijn.

In Frankrijk en België is E171 (Titaniumdioxide) niet meer toegestaan, omdat het mogelijk schade aan cellen veroorzaakt.

In de VS is E621 (MSG) verplicht op het etiket te vermelden, maar in Nederland wordt het vaak ‘gistextract’ genoemd.

In Europa worden bepaalde kunstmatige kleurstoffen (zoals E110 en E129) afgeraden voor kinderen, terwijl ze nog steeds in snoep en frisdrank zitten.

Toeval? Of gewoon slimme marketing?

---

Wat kun jij doen?

E-nummers zijn niet per se de vijand, maar fabrikanten maken het je niet makkelijk om bewuste keuzes te maken. De oplossing? Kennis + bewust eten.

✔ Lees etiketten – met of zonder vergrootglas
✔ Kies voor onbewerkte producten
✔ Trap niet in ‘natuurlijke’ marketingtrucs

Wat denk jij? Moeten we hier in Nederland ook vergrootglazen in de supermarkt krijgen? Lees jij etiketten of vertrouw je erop dat het wel goed zit? Laat het me weten in de reacties!

Jan Peter ❤️